Jurajska warownia położona na wygasłym wulkanie, która w latach swojej świetności wyglądem i znaczeniem konkurowała z Wawelem – położona 30 kilometrów od granic Krakowa, w otoczeniu Puszczy Dulowskiej, parków krajobrazowych i rezerwatów.
Ruiny zamku położone są na szczycie wzniesienia (Góra Zamkowa 411 m n.p.m.). Był to jeden z największych zamków w Małopolsce. Obecnie ruiny zostały odnowione i udostępnione dla zwiedzających. Z wzgórza zamkowego roztacza się piękna panorama. Znajdziemy tu miejsce na odpoczynek, ławeczki, choć brakuje w pobliżu punktów gastronomicznych i sklepów. U stóp ruin lub na dziedzińcu odbywają się niekiedy pokazy turniejów rycerskich.
Pierwszy, drewniany wtedy zamek, zbudował tu około 1319 roku kasztelan krakowski – Nawój z Morawicy – protoplasta rodu Tęczyńskich. Wzniósł on wieżę zwaną do dziś Nawojową Wieżą. Właściwym twórcą gotyckiego zamku murowanego był jednak dopiero syn Nawoja – Jędrzej. Zbudował on kolejny fragment zamku górnego, stojącego na najwyższej części wzgórza jurajskiego. Kolejny z rodu był Jan Tęczyński, który postawił zamek dolny. W XVI wieku możni Tęczyńscy przeobrazili zamek we wspaniałą renesansową rezydencję, zwaną Małym Wawelem, gdyż nieco zamek na Wawelu przypominała za sprawą krużganków. Śmiem twierdzić jednak, że zamek Tenczyn był nawet piękniejszy niż sam Wawel, co wynika z rycin! Na Tenczynie często bywali: Mikołaj Rej z Nagłowic, Jan Kochanowski oraz inni wybitni przedstawiciele polskiego Odrodzenia.
Niestety w 1656 roku zamek spalili Szwedzi, a na dodatek ród Tęczyńskich począł wymierać, po tym, jak Magnus Tęczyński przeżył śmierć swych trzech synów. Co prawda jeszcze rodzina Lubomirskich próbowała zamek odbudować po potopie, ale po pożarze z 1748 roku warownia została opuszczona i poczęła popadać w ruinę. Gdy było już naprawdę źle, w 2008 roku powstało Stowarzyszenie Ratuj Tenczyn, które zwróciło uwagę na problem i potrzebę ratowania zabytku. Gdy dodatkowo w 2010 roku zawaliła się część zamku, dzięki staraniom gminy Krzeszowice, w porozumieniu ze spadkobiercami Adama hr. Potockiego, ruszył remont zakrojony na szeroką skalę, który trwa do dzisiaj.